kaximiro eta Ernestina

Kaximiro bizikletaz kaletik zihoanean, Ernestinak ikusi eta agurtu zuen. Baina kaximiro ez zen konturatu... eta bere bidetik jarraitu zuen. Orduan Ernestinak ahal zuen modura, bere atzetik korrika joan zen, Kaximiro konturatzeko. Ernestinak ezin zuen korrika askorik egin eta pentsatu zuen autostop egiten bazuen, agian kaximirorengana iristeko zela. Baina ezta auto bat ez zuen hartu, berak bazekien zergatik; bera arraroa zelako eta kaximiro ere. Baina horrek ez zeukan konponbiderik Ernestina han geratzea erabaki zuen, zeren egun batean hortik pasatu baitzen, lojika dauka! Hurrengo egunean ere, pentsatu zuen. Hurrengo eguna irits zen, eta hortik kaximiro ez zen pasatzen; Beste egun bat pasa zen eta beste bat... Azkenengo egunean pasa zen kaximiro eta Eenestina agurtu zuen: Baina... ze zabiltza zu hemendik? Joan oraintxe bertan zure etxera, hoztu egingo emakume! Bai, bai oraintxe joango naiz kaximiro. Goazen neska hurbilduko zaitut. Etxera iritsi ziren eta kaximiro bere etxera joan zen eta Ernestina pozaren pozez kaximirorekin hitzegitearen bere ametsa bete zuen. Eta bere egunerakoan zera idatzi zuen: Kaximirorekin hitz egin dut eta etxeraino lagundu nau, nire ametxa bete da!!!! AMAIERA